"Εμείς απαντήσαμε πως θέλουμε πίσω τις δουλειές μας , θέλουμε
τις ζωές μας , θέλουμε την αξιοπρέπειά μας
. Το αν αυτό θεωρείται παράλογο;
ναι είμαστε παράλογοι! Αν θεωρείται άνομο; ναι είμαστε άνομοι ! αν
θεωρείται άπιαστο Όνειρο; ναι τρέχουμε να πιάσουμε το Όνειρο μας, και να ζήσουμε
τις οικογένειες μας!
Καλούμε : λαϊκές συνελεύσεις γειτονιάς , συλλόγους ,
πολιτικές οργανώσεις , σωματεία,
νεολαιίστικα στέκια, να απαντήσουν!!
Καλούμε κάθε άνθρωπο που μπορεί να αντικρίζει ακόμα τον Ήλιο
και να ελπίζει πως , ναι! δεν είναι
ανάγκη να φύγουν τα παιδιά μας για να βρουν καλύτερο μέλλον στο εξωτερικό, Δεν
είναι ανάγκη να είσαι υποτακτικός για
να δουλεύεις !! , δεν πρέπει να κάνεις επαιτεία για να επιβιώσεις!.
Δώσε μια απάντηση στο ζήτημα που μπαίνει σήμερα!!! . πάρε θέση και
σπάσε τα δεσμά που σε περικλείουν!. άνοιξε στόμα και μυαλό και απάντησε!"
Να και μια είδηση - αχτίδα φωτός στον ζόφο που ζούμε. Οι εργαζόμενοι στη Βιομηχανική Μεταλλευτική, στη Θεσσαλονίκη, κάνουν το μεγάλο βήμα, σε πείσμα όλων των εμποδίων που έχουν να παλέψουν. Αποφασισμένοι να κυνηγήσουν την ουτοπία μέσα σε μια πραγματικότητα εχθρική, που θεωρεί λογικό και νόμιμο ο μόχθος των εργαζομένων να υπεξαιρείται από κάποιους αφεντάδες, που υπάρχουν επειδή εμείς, στην τελική, το δεχόμαστε.
Δείτε
εδώ για τις αντιξοότητες που είναι αποφασισμένοι να παλέψουν και για το ιδιωτικό συμφωνητικό για την αυτοδιεύθυνση και τον εργατικό έλεγχο του εργοστασίου. Ακολουθεί
η είδηση όπως δημοσιεύτηκε στο μπλογκ του Σωματείου Εργατοϋπαλλήλων Βιομηχανικής Μεταλλευτικής (biom-metal.blogspot.gr).
Ευχόμαστε στους εργαζομένους της ΒΙΟ.ΜΕ. καλή επιτυχία, να στεριώσει και να γιγαντωθεί η "αποκοτιά" τους. Τους ευχαριστούμε που κρατάνε τα όνειρά μας ζωντανά.
"
Στην καρδιά της κρίσης, οι
εργάτες της Βιο.Με.
χτυπάνε την καρδιά
της εκμετάλλευσης και της ιδιοκτησίας
«Είμαστε
εμείς που ζυμώνουμε και δεν έχουμε ψωμί,
εμείς που βγάζουμε το κάρβουνο και
κρυώνουμε.
Είμαστε εμείς που δεν έχουμε
τίποτα κι ερχόμαστε να πάρουμε τον
κόσμο»
Τάσος Λειβαδίτης
Με την
ανεργία να σκαρφαλώνει στο 30%, το εργατικό
εισόδημα να μηδενίζεται, χορτάτοι μόνο
από λόγια, υποσχέσεις και φοροληστεία,
απλήρωτοι από τον Μάιο του 2011 και σε
επίσχεση εργασίας, με το εργοστάσιο
εγκαταλελειμμένο από την εργοδοσία, οι
εργάτες της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής
με απόφαση της γενικής συνέλευσης του
σωματείου αποφάσισαν να μην αφεθούν
στην σίγουρη και μακροχρόνια ανεργία
αλλά να αγωνιστούν να πάρουν το εργοστάσιο
στα χέρια τους και να το λειτουργήσουν
οι ίδιοι. Με επίσημη πρότασή τους από
τον Οκτώβριο του 2011 διεκδικούσαν να
δημιουργήσουν έναν εργατικό συνεταιρισμό
κάτω από τον πλήρη έλεγχο τους, απαιτώντας
μάλιστα νομική κατοχύρωση τόσο για το
δικό τους εγχείρημα, όσο και για όλα τα
άλλα που θα ακολουθήσουν. Ταυτόχρονα
διεκδικούσαν να τους δοθούν τα χρήματα
που απαιτούνται για να βάλουν μπρος το
εργοστάσιο, χρήματα που άλλωστε τους
ανήκουν, καθώς είναι αυτοί που παράγουν
τον πλούτο της κοινωνίας.
Το σχέδιο που καταρτίστηκε, συνάντησε
αρχικά την παγερή αδιαφορία του κράτους
και των διάφορων συνδικαλιστικών
γραφειοκρατιών. Όμως έγινε δεκτό με
μεγάλο ενθουσιασμό από τον κόσμο του
κινήματος, ο οποίος μέσω της δημιουργίας
της Ανοιχτής Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης
στην Θεσσαλονίκη -και στην συνέχεια με
πρωτοβουλίες σε πολλές πόλεις της χώρας-
εδώ και 6 τουλάχιστον μήνες αγωνίζεται
να μεταφέρει το μήνυμα της ΒιοΜε σε όλη
την κοινωνία.
Τώρα
ήρθε η ώρα της ΒιοΜε!
Οι
εργάτες δεν μπορούν άλλο να περιμένουν
πότε το χρεοκοπημένο κράτος θα κάνει
πράξη τις άκοπες εκφράσεις ενδιαφέροντος
και συμπαράστασης (ακόμα και τα 1000 ευρώ
έκτακτης ενίσχυσης που τους υποσχέθηκε το Υπουργείο Εργασίας
κόλλησαν στην υπογραφή του... Στουρνάρα!).
Ήρθε η ώρα να ξαναλειτουργήσει η
Βιομηχανική Μεταλλευτική -όπως και κάθε
άλλο εργοστάσιο που έκλεισε, πτώχευσε
ή απολύει- αλλά στα χέρια των εργατών
της, και όχι στα χέρια των παλιών ή και
νέων αφεντικών. Ο αγώνας δεν πρέπει να
παραμείνει στην ΒιοΜε, για να γενικευτεί
και να νικήσει πρέπει να εξαπλωθεί σε
όλα τα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις
που κλείνουν, γιατί μόνο με ένα δίκτυο
κατειλημμένων και αυτοδιαχειριζόμενων
εργοστασίων θα μπορέσει και η ίδια η
ΒιοΜε να επιβιώσει και να γίνει ο
πρωτεργάτης μιας άλλης οργάνωσης της
παραγωγής και της οικονομίας, χωρίς
εκμετάλλευση, χωρίς ανισότητες και
ιεραρχίες.