"2 ΠΙΝΕΛΙΕΣ (Αναφορικά με την συνέλευση της 2/2/2016)"

Αναδημοσιεύουμε επιστολή του συναδέλφου Βλάση Σωτηρόπουλου, που απηύθυνε προς όλους μας ως μέλη του Συλλόγου μας, με αφορμή την αυριανή απεργία,  σχετικά με τους τρόπους πάλης απέναντι στη διαρκή επίθεση που δέχεται κάθε εργαζόμενος σε αυτήν τη χώρα, είτε με κυβερνήσεις πράσινο-μπλε είτε με φαιο-ροζ.

Εμείς από τη μεριά μας, οφείλουμε να θυμίζουμε ότι ένας βασικός λόγος δραστηριοποίησής μας ως Ανοικτή Συνέλευση είναι και θα είναι ακριβώς το (γνήσιο) ξεπέρασμα αγκυλώσεων κομματικών και κοντόφθαλμα ιδεολογικών.  Μας κρατάει ακόμα ενεργούς η ελπίδα πως μπορούμε να έχουμε έναν συνδικαλισμό μακριά από κόμματα και μικροσυμφέροντα, με μόνο στόχο την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας (δονκιχωτισμοί; το άμεσο μέλλον θα δείξει).  

Αναμένουμε λοιπόν γνώμες, αλλά κυρίως έμπρακτες πρωτοβουλίες για να ξεκολλήσουμε από το τέλμα έναν δικαίως (έχοντας ζήσει τη μέχρι τώρα εικόνα του) συκοφαντημένο συνδικαλισμό.  

Σίγουρα, πάντως, δεν πρέπει να προσφέρουμε "κολυμπήθρες του Σιλωάμ" σε ανθρώπους και παρατάξεις υπεύθυνες για την τωρινή κατάντια.  Και, φυσικά, τα νέα ονόματα παρατάξεων και οι νέοι τρόποι εμπλοκής στη συνδικαλιστική σκηνή δεν πρέπει να προσφέρουν ασυλία σε παρηκμασμένες πρακτικές, που αποζητούν να παραμείνουν κυρίαρχες μπαίνοντας από το παράθυρο.

Διαβάστε την επιστολή που ακολουθεί.  Είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε, είναι απείρως καλύτερος αυτό ο τρόπος διαβούλευσής μας από τις στεντόρειες φωνές των κομματικών εκπροσώπων - ανούσιες και γραφικές μεν αλλά ταυτόχρονα επικίνδυνες.  Τόσο για την ακοή μας όσο και για το μέλλον του αγώνα μας που ακόμα, στην ουσία, δεν έχουμε δώσει...

-----------

Αθήνα 2, Φεβρουαρίου 2016

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Αναφορικά με την συνέλευση της 2/2/2016, ως απλό και ταπεινό  μέλος του συλλόγου Υπουργείου Εργασίας έχω να σχολιάσω ή καλύτερα να προσθέσω δυο πινελιές.

Όταν είδα αρχικά τον λίγο κόσμο, στεναχωρήθηκα πάρα πολύ, αλλά στεναχωρήθηκα περισσότερο όταν άρχισαν οι τοποθετήσεις των παρατάξεων. Τότε συνειδητοποίησα ότι σύμφωνα με την εξέλιξη ήμασταν μάλλον πάρα πολλοί.

Συνάδελφοι μαζευτήκαμε για να δούμε τον τρόπο δράσης για ένα τόσο σοβαρό θέμα, το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, που μας αφορά άμεσα και που όλοι νομίζω συμφωνούμε ότι μας διαλύει οικονομικά, ηθικά κλπ.

Μου είναι λοιπόν  αδιάφορο χρονικά,  αν φταίνε οι πολιτικές του παρελθόντος (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) για το σημερινό χάλι. Μου είναι αδιάφορο αν σήμερα η ΑΡΣΥ που πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ (όπως ακούστηκε), του κάνει πλάτες ή όχι. Μου είναι αδιάφορο αν αυτοί που σήμερα κυβερνούν και θίγουν την ασφάλιση είναι δεξιοί, αριστεροί ή ότι άλλο θέλετε. Μου είναι αδιάφορο αν κάποιοι των παρατάξεων ήταν με το ΟΧΙ ή με το ΝΑΙ στο πρόσφατο δημοψήφισμα. Μου είναι αδιάφορο αν το ΠΑΜΕ κατεβάζει περισσότερο ή λιγότερο κόσμο στις διαμαρτυρίες. Μου είναι αδιάφορη κάθε κομματική γραμμή στον συνδικαλιστικό χώρο. Μου είναι αδιάφορες αυτές οι συζητήσεις,  χρονικά τουλάχιστον, όταν εκκρεμεί ένα τόσο σοβαρό θέμα.   Γι’ αυτό και έφυγα και θα φεύγω από κάθε τέτοιου είδους συνέλευση.   Σας βαρέθηκα έτσι συνάδελφοι. Και τι εννοώ χρονικά;

Εννοώ ότι μπορούμε να κάνουμε μια άλλη συνέλευση – συζήτηση, εν ευθέτω χρόνω, και να τοποθετηθούν οι παρατάξεις όπως σήμερα, να βγάλουν τα εσώψυχά τους, να τοποθετηθούν τα απλά μέλη «οι απλοί θνητοί», έχουν και αυτοί πολλά και γνήσια να πουν. Τότε θα πετύχει το πάρτυ και θα το πούμε «πάρτυ εκκαθάρισης» και σίγουρα θα ‘χουμε πολλά και να πούμε και να ακούσουμε. Και θα βγούμε και πεντακάθαροι. ΟΧΙ όμως τώρα.

Σήμερα μας καίει το ασφαλιστικό και εκεί δώστε την προσοχή σας παρακαλώ.

• ·         Είναι αρκετή μια μέρα και 2 μέρες απεργία;
• ·         Για ποια συμμετοχή μιλάμε;
• ·         Δεν βλέπετε πόσοι ήρθαν στη συνέλευση;
• ·         Οικονομικά πόσοι μπορούν να σταθούν όρθιοι;

Πρέπει να μιλήσουμε και για άλλους τρόπους πάλης συνάδελφοι, πιο εμφατικούς με περισσότερη φαντασία, αποφασιστικότητα, μαχητικότητα και πάνω απ’ όλα ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ.

Κάθε μέρα

μετά τις 15:00 μετά τη δουλειά, συγκέντρωση 200 άτομα στο Σύνταγμα, την άλλη μέρα άλλα 200 άτομα Ομόνοια, την άλλη μέρα Κολωνάκι, στο σπίτι του Τσίπρα του Κατρούγκαλου, του Σαμαρά του Βενιζέλου κλπ.

Σύμμαχοι μας τα τηλεοπτικά κανάλια, όχι μόνο τα ελληνικά και τα ξένα BBC, CNN, AL JAZEERA, τραβάμε πλάνα κι εμείς οι ίδιοι και τους τα στέλνουμε, τα ανεβάζουμε στα Social Media. Να ανοίξουμε μια καμπάνια που να δείχνει πια αυτόν τον ρημάδι δημόσιο υπάλληλο να τον βλέπουν και να ξέρουν ποιόν «φτύνουν» λαός και εκάστοτε κυβέρνηση.

Να πέσουν στο τραπέζι και άλλες προτάσεις. Να παρασύρουμε και άλλους του δημόσιου τομέα στην κίνησή μας. Να εισηγηθούμε στην ΑΔΕΔΥ. Να γίνουμε πολλοί, ώστε να ‘χουμε να ελπίζουμε τότε σε κάτι, γιατί σήμερα πολύ φοβάμαι ότι μάταια φωνάζουμε. Κανείς δεν μας δίνει σημασία και δίκαια πιστεύω.

Πείτε με λοιπόν ρομαντικό, αλλά αν δεν ξεχάσουμε αυτές τις φαγωμάρες, αν δεν ξεχάσουμε για λίγο την κομματική μας ταυτότητα και αν δεν προτάξουμε την ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ από αριστερά μέχρι δεξιά, όσο είναι η αγκαλιά μας τότε λυπάμαι, αλλά συνεχίστε μόνοι σας…

Κάποιοι ήδη κατέβηκαν από το τραίνο και κάποιοι άλλοι είμαστε έτοιμοι προς αποβίβαση.

 Απλά να ξέρετε μόνο ότι χαθήκατε…!!!!

Σας θυμίζω, κάτι από τον Χρόνη Μίσσιο,

«ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΤΡΩΝΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ και τους ήρωες. Οι πολιτικοί φάγανε τον Άρη. Οι πολιτικοί φάγανε και τον Ρήγα Φερραίο... Οι πολιτικοί καταδίκασαν σε θάνατο και τον Κολοκοτρώνη. Η επιδίωξη της επανάστασης είναι το ανέφικτο, η επιδίωξη της πολιτικής είναι το εφικτό. Η επανάσταση είναι φορέας πολιτισμού».           Χρόνης Μίσσιος

Με εκτίμηση

Βλάσης Σωτηρόπουλος

Ταπεινό…… ταπεινότατο μέλος